طلاق يکي از پيامدهاي ناگوار و تلخ زندگي است که طبعابراي گروهي کثيري از انسانها اجتناب ناپذير مي باشد.اگر چه در اين پروسه جدايي والدين بعضا کمک مي کند تاآينده اي دگرگون داشته باشند اما متاسفانه اغلب فرزندان دراين راه صدمه ديده و حتي خود را مقصر و محکوم مي بينند. بهمين خاطر دراينجا بطور اختصار به اين موضوع اشاره شده و سعي داريم تا بابازنگري آن دريابيم که چگونه والدين مي توانندعلي رغمجدايي شان کمک حال فرزندان خود باشند قبل از اينکه فرزندان دچارصدمات جدي روحي و رواني گردند.
تأثير طلاق بر فرزندان چيست؟
تأثير مستقيم آن تزريق عواطف رنجور از جمله ترس، خشم، گيجي و بهتزدگي است. اما بايد اذعان داشت که کودکان مي توانند پس ازمدتي به حيات طبيعي خود بازگردند. البته در اين رابطه نقش والدينبسيار اساسي است. آنان بايد کودکان خود را زير چتر حمايت خودقرار دهند و هدايت صحيح را از آنان دريغ نکنند. طلاق به خصوص برکودکان در دوران ابتدايي تحصيل تأثير عميق تري مي گذارد. حس عدمامنيت کودکان را به شدت آزار مي دهد و آنها از بازگو کردن شرايطخانوادة خود احساس شرمساري دارند. حتي پس از مدتي ممکن است کهبچه ها خود را سرزنش کنند. در اين باره،واکنش بچه ها متفاوتاست. برخي غم و دردنهان خود را ابراز مي کنند و بعضي ديگر آنراپنهان مي کنند.
عملکرد والدين چه مي تواندباشد؟
به بچه ها کمک کنيد تا عواطف خود را ابراز کنند. چه از طريقبيان وبا از طريق نوشتن، نقاشي کردن و يا حتي از طريق موسيقي.
به عواطف بچه ها احترام بگذاريد.به بچه ها اطميناندهيد که احساسات آنها طبيعي است.تاآنجا که ممکن است علل جدايي را برايبچه ها توضيح دهيد تا آنها دريابند که طلاق به علت تقصير آنهاصورت نگرفته است.
اگر امکان دارد فرزندان خود را با بچه هايي که تجربة مشترکيدارند آشنا سازيد تا آنها بفهمند که تنها نيستند. اگر امکان داردبچه هاي خود را با گروه هاي درماني مخصوص طلاق آشناسازيد.
ترس و اضطراب ترس و اضطراب به خصوص دامنگير بچه هايي مي شودکه مدارس ابتدايي را مي گذرانند.
طلاق با خود حس عدم امنيت را در کودکان مي پروراند. پس ازطلاق برخي از بچه ها از حس عميق ناتواني رنج مي برند.
بچه هاي کوچک تر گاه فکر مي کنند که والدين در فکر ترکآنها هستند و اين حس ناامني آنها راتشديد مي کند. درگيري والديننيز استرس و اضطراب بچه ها را شدت مي بخشد. امکان دارد که عوارضفيزيکي از جمله سردرد، درد معده و غيره در کودکان نمايان شود.
واکنش بچه هاي بزرگ تر عموماً انزوا و خلوت گزيني استکه خود گواه ديگري بر ترس و نگراني آنهاست.
عملکرد والدين در اين زمينه:
در حضور بچه ها با يکديگر دعوا نکنيد به قول ارد بزرگاستاد برجسته اخلاق "هيچ گاه در برابر فرزند ، همسرتان رابازخواست نکنيد ".
تا آنجا که ممکن است عناصر تنش زا را براي کودکان کم کنيد.
به بچه ها پيرامون آيندة زندگيشان اطمينان دهيد: مثلاًچه کسي از آنها مراقبت مي کند و يا کجا زندگي خواهندکرد.
به بچه ها اطمينان دهيد که آنها را دوست داريد و از آنها مراقبتو حمايت خواهيدکرد.
از بچه ها نظر بخواهيد و حمايت هاي خود را به شکل مداوم و باثبات تکرار کنيد.
با هريک از بچه ها وقت خاصي داشته باشيد.
به بچه ها ياد دهيدچگونه استرس و نگراني خود راابراز کنند.
خشم و از کوره در رفتگي خشم نيز يکي ديگر از مظاهر رفتارياست که کودکان به خصوص در مدارس ابتدايي از خود نشان مي دهند.گاه بچه ها از والدين خشمگين هستند و آنها را سرزنش ميکنند. بچه هاي بزرگ تر گاه آشکارا والدينشان را شماتتمي کنند. خشم بچه ها گاه با زير سؤال بردن قوانين خانه و ياوظايفشان جلوه گر مي شود. گاه نيز به شکل فعال فرزندان طلاقبا بچه هاي ديگر به زدوخورد مي پردازند.
عملکرد والدين در اين زمينه:
بگذاريد بچه ها بدانند که خشم يکياز مظاهر طبيعي طلاقاست.
راه هاي سالم ابراز خشم را به کودکان آموزش دهيد (مثلاً در ميانگذاشتن، ورزش و يا کارهاي هنري).با راه هاي ناسالم ابراز خشم (زدو خورد) مقابله کنيد و در پيش گرفتن راه هاي سالم را تشويقکنيد.
به بچه ها ياد دهيد چگونه با بچه هاي ديگررفتارکنند.
معلمان و ساير مددکاران ار از وضعيت طلاق مطلع سازيد تا آنها نيز بهکمک بچه ها بشتابند.
بايد دانست که زمان براي احياي مجدد فرزندان امري ضروري است.
شواهد نشان داده است که پس از گذر زمان مناسب و تزريق حمايتها و هدايت هاي صحيح، بسيارياز کودکان دوباره به حيات طبيعي خود برميگردند. اما اگر اضطراب و تشويش کودکان به شکل فزاينده ايتداوم يافت، آنگاه بايد از مشاورين متخصص در اين رابطه کمکجست.
با اميد به آينده اي پر بار و روشن تر براي فرزندان ما که آيندهسازان ايران و ايراني خواهند بود0

مشاهده پست مشابه : دانلود نرم افزار Send Hit v2-افزایش بازدید واقعی وبلاگ وسایت شما