حدود رابطه زناشویی در دوران عقد

حدود رابطه زناشويي در دوران عقد




معمولاً در ازدواج هايي که در ايران انجام مي شود، دوران نامزدي،دوراني قبل از رفتن زير يک سقف است که دختر و پسر در آن به صورتشرعي و قانوني عقد کرده و به هم محرم مي شوند.
در اين دوران، رابطه ي دختر و پسر بسيار بيشتر و آزادتر اززمان قبل از عقد و محدودتر از دوران ازدواج و رفتن زير يکسقف است. البته اين محدوديت از کم تا زياد با توجه به خانواده هاي دوطرف متفاوت است.
معمولاً دوران عقد را دوران شناخت مي نامند. اين دورانطلايي باعث مي شود که دختر و پسر بهتر يکديگر را شناخته وبا روحيات و خواسته هاي هم آشنا شوند. در اين دوران بسياري از شناختها که يکي از مهم ترين آنها شناخت جنسي دو طرف از هم است، صورت ميگيرد. زيرا يکي از ويژگيهاي مهم ازدواج غير از ايجادرابطهاي دوستانه و محبتآميز، فراهم آوردن رابطهي جنسي است. رابطهيجنسي، زن و مرد را بيدرنگ در کنار هم قرار ميدهد تا اينکه همسراندر تمامي فعاليتهاي ديگر نيز با هم باشند.
دوران عقد از طرفي، دوران بسيار سختي براي زوج جوان است. در ايندوران که معمولاً دختر و پسر گاهي با هم خلوت مي کنند،کنترل کردن غريزه ي جنسي سخت است و همين موضوع اين دوران را سخت ميکند. خواسته ها و نيازهاي جنسي يکي از مهم ترين مسائل و گاهيمشکل ساز ترين موضوعات پيش آمده در اين دوران است. در دوران عقد،دختر و پسر از لحاظ قانوني و شرعي زن و شوهر هستند و مي توانندنزديک ترين رابطه ي زناشويي را با هم داشته باشند، ولي محدوديت هاييکه جامعه و خانواده ها در اين دوران قرار داده اند، باعث ميشود کهبرقراي رابطه ي آزادانه جنسي در اين زمان محيا نباشد.

رابطه ي جنسي دوران عقد از خود تعريفي دارد و اين تعريف با توجهبه خانواده هاي دو طرف، مخصوصاً دختر متفاوت است. اما واقعاً تکليفدختر و پسر در اين دوران چيست و آنها چطور مي تواننديکديگر را از نظر جنسي ارضا نمايند؟ بسياري از زوج ها با توجه بهتعاريف مختلف خانواده هاي خود در اين زمينه و بسط دادن يا کم کردن ايندايره ي محدوديت به مشکل برمي خوردند. بعضي از زوج¬ها در اين دورانبيش از حد رعايت کرده و به عبارتي حيا را در جاي نادرست خود استفادهمي کنند. در اين دوران، هر زن و مردي وظيفه دارد که به خواسته هايجنسي همسر خود در حد معقول پاسخ گويد. دختر و پسر ميتوانند با هم بيرون بروند، دست يکديگر را بگيرند و علاقهشان را با لمس بدن يکديگر بيشتر کنند، اما بايد توجه داشته باشندکه با توجه به سختگيري خانواده ها در جلوگيري از بارداريدختر در اين دوران، زوج در حد رابطه ي کامل جنسي پيش نروند.
بعضي از دختران در اين دوران، از نيازهاي ابتدايي همسرانشان دوري کردهو آن را نادرست مي دانند. آنها برآورده کردن کوچکترين خواسته هايهمسر را به رفتن زير سقف مشترک موکول مي کنند و نمي دانند که اشتباهآنها تا چه حد مي تواند به رابطه ي سالم شان ضرر وارد نمايد.نبايد فراموش کرد که ازدواج در اسلام و جامعهي ما، تنها راه ارضا کردنغريزه ي جنسي است و مسلماً يک پسر هم يکي از نيت هاي ازدواجش اينموضوع است و اگر اين نياز هاي ابتدايي توسط دختر رفع نشود،احتمال کشيده شدن پسر به رابطه هايي غير از ازدواج و دلسرد شدناو از همسرش، وجود دارد و چه خوب است که اين نيازها توسط اين راهحلال رفع و رجوع شود و البته پسر نيز بايد متوجه باشد که برايخواسته هايش محدوديت بگذارد و همسرش را در سختي قرار ندهد.
البته در اين ميان، خانواده ها نيز بسيار نقش دارند. خانواده ها موظفهستند شرايطي را به وجود آورند که زوج عقد کرده بتوانند بايکديگر تنها باشند و در تنهايي بعضي از نياز هاي هم را رفع کنند.در مواقعي سختگيري بسيار خانواده ها در اين رابطه که حتي خلوتکردن دختر و پسر را براي لحظه اي درست نمي دانند، اين موضوع ريشهدار شده و حتي ممکن است دختر از طرف شوهر و پسر از طرف همسرشمورد شماتت قرار بگيرد. نبايد فراموش کرد که دختر و پسر دراين دوران، کاملاً به هم حلال هستند و رابطه ي آنها با هم نه تنهانادرست نيست، بلکه کاملاً درست و بجا است و در واقع همان رابطه اي استکه اسلام به آن سفارش کرده است. از طرفي ديگر بايد به زوج آموزشداده شود که دوران عقد محدوديت هايي هم دارد و هر زوجي براي تخطينکردن از قوانين دوران عقد بايد بتواند اين حدود را رعايت کند.
البته بايد توجه کرد، که چون اغلب بعد از دورانعقد مراسم عروسي برگزار مي شود، براي خود زوج هم لازم استتا محدوديت ها را رعايت کرده و توقعات معقول از هم داشته باشند و ازطرفي ديگر رابطه ي کاملاً آزاد زناشويي در دوران عقد ممکن استباعث از دست دادن اشتياق افراد براي زودتر رفتن زير يک سقف شود و ازطرف ديگر، چون در دوران عقد، زوج بيشتر با هم آشنا شده وامکان به تفاهم نرسيدن و به دنبال آن جدا شدنشان وجود دارد، بهتر استکه رابطه ي جنسي شان کنترل شود.
ازدواج راهي براي برطرف کردن نيازهاي مهم زندگي افراد است و فرديکه به ازدواج روي مي آورد، يعني ارضاي نيازهايش را از درست ترين وبرگزيده ترين راه ممکن انتخاب کرده است، درست نيست که پس ازعقد نيز راه را بر او بست و او را در انتظار نگه داشت و اينانتظار باعث پشيماني او از ازدواج شود. بلکه بايد باآموزش درست، راه را براي برآورده کردن خواسته هايش فراهم کرد.
انجمن تعهد

0